ලියන්ඩ ඕන මට කවියක්....

කවි සිදුන තෙලි තුඩ
තවරමින් ලේ බිද
වැතිර හුනි සුදු කොලේ මත
මොරදෙමින් ඉල්ලමින් කවි පද

කැටුව යා යුතුව ඇත....!

 

 

මා පෙම් කලෙමි එක් වරක්!
සම්තය නම් වූ රේඛාව!
පැන ගොස් ඇයත් මමත් !

ඉඩ දුනිමු හදවතට!
පියා නෙත් ලෝකයට!
විද ගතිමි ඇගෙන් ලද
උණුසුම් හැගුම් පොද!

ලොබ බැදිමි පළගැටි‍යෙකු සේ..

කාලය එළබ ඇත..
නික්ම යා යුතුව ඇත..
ඇයට හිමි ලෝකයම
ඇයට පුද දිය යුතුය..
සැගව යා නොහැක මට
ගුලි කරන් දුක් පොදිය..

කැටුව යා යුතුව ඇත
ඇයට හිමි ලෝකයට
සුරතින්ම අල්ලාන
ඇගේ නව ලෝකයට

දිරිය දෙනු මෙමා හට
අත් හරින නිමේශෙට
කැටුව ආ සුරත මා
ඒ ඇගේ ලෝකයට

නොවැටියන් කදුළු පොද
සිනා සී ලෙන්ගතුව.......!