176!
හෙට්ටියාවත්ත _ කරගම්පිටිය!
සිකුරාදා හවසක - වෙලාව 5.30!
අතොරක් නොමැති සෙනග!
එල්ලිලා හතර අත!
බෑගයක් උරයක.
අසුනක් නොමැත සරණට.
පැමින ඇත මැදි වියට.
අහම්බෙන් රැදුනා මනෙත.
පසෙකින් පුත් රුවන
නිම කරන් හවස කනිසම
දෑතින්ම අල්ලාන
මා ඉදිරි පස අසුන
කාටත් නොතේරුන
අයුරින් රැගෙන පොත
අකුරු නිම කල අයුරු පුත් සද
විමසු හැටි මා නෙතු පැහැරගෙන
හුස්ම ගන්ටත් නොමැති ඉඩකඩ
අතර හිටගෙන රැගෙන යුතු කම
දොරෙ හරිමින් මවක සෙනෙහස
සෙමෙන් විමසුව දැනුම් වගතුග
නෙතු කෙවෙනි අග රැදුන මේ වග
කලයේ මව් වරැන් පුදකොට
මෙලෙස කොටනෙමි වදන් කැටි කොට
කාලයට හසුනොවූ මව්ගුණ!
මව් ගුණ හැමදාටමයි
ReplyDeleteලස්සන පද ගැලපුමක්............
ReplyDeleteස්තූතියි !
ReplyDelete