පෑන ඇවිදින් මුමුනමින්
කියන්න නැවතත් ඒ වග
දිනෙක කියූ ඒ මළවුන්ගේ දේශයේ අදෝනාව....
මූසල පුසුබබට ඉවකරන දෛවය !
සරදම් කරන අපූරුව...
ගත් පෑනද අවසන් විය ලියා පද එකහමාරක් ..!
හදවත බරවේ.. නගමින් මුවග..
වියලි ගිය මලානික සිනාවක් ..!
නැවතත් කොහේ දෝ හුන් පෑනක්..
අවුදින් රැගෙන පෙරනිමිත්තක්..
මොට වූ අද බලාපොරොත්තුවක්..
මැවේ යයි හෙට යලි සිනා පොදක්..
දිනෙක වූ හදවත බරින්
දේශයක මළවුන් අතර මොර නගමින්
නොමල වුන් සොයමින්
අනාගතයෙන් එන්නවුන් වෙනුවෙන්..
අනේ තිබූ පුංචි බලාපොරොත්තුවක්
වසී මේ දෙරනට දිනෙක වැස්සක්
පුපුරවමින් දෙකන් බීරුමක්
සෝදා හරිනු ඇත මිනී හලු මීදුමක්
එදා මා දිව්ව හැටි
අපේ උන් සමග වැටී
උරෙන් උර ගැටි ගැටි
නගමින් සිනා වැටි
මා එදා නගන විට මළවුන්ගේ විලාපය
මුමුනමින් හුන් එවුන්
නිදා වැටෙමින් වැනෙන
එක් වුනා පිබිදුනා දිනෙක යලි හිනැහෙන්න
එකිනෙකා අත් වලට මෙල වුනා පස් පිඩක්
දෙන්න දායාදයක් එන්නවුන් අනාගතයෙන්
උනුත් මෙහි ඇවිදින් අදට දින ගනනක්ම
උන් එවුනුත් ගොහින් මළවුන්ගේ සාප ලද
මා මිටට මෙල විච්ච පස් පිඩත් ලත වෙච්ච
හැකි නොවුනි දී ගන්ට ආපු ඒ පරපුරට
දැන් ඉතින් ආයෙමත් පිලිනුවූ පසුබත්
මූසලවු සුලගත් මිනී මල් රොත්තත් වැජබේවි නැවතත්
අනේ මා මුතුරනේ
නැගිටියව් දැන්වත්
නොහැගේද තවමත්
වැටෙන බව අප යලිත්
නොහැකිනම් නිදපියව්
බදාගෙන සොහොන් කොත්
ලෙව කමින් බැදපු පෙද
පිලිනු වුනු සොහොන් කොත්
අදහසක් නොමැත් මේ
නුබලාගෙ මල සිරුරු
මුකුත් නොවුනා විලස
බදාගෙන නිදපියව්
අනේ මළවුනේනේ
මාද මිය යන්නේ
ඊට පෙර කියන්නේ
අයි නොපිබිදෙන්නේ
තවමත් අපට හැකි
පෙරසේම හිනැහෙන්න
සියොතුන්ව පියබින්න
අදහස් පුබුදුවන්න
මේ දෙරන පණ ගන්න
නැවත ජීවය දෙන්න
එකා මෙන් නැගිටින්න..!
දිනෙක යලි හිනැහෙන්න..!
මා නිතර ගැවසේන සුන්දර මතක පිරි සුන්දර ස්ථානයක අරාජිකත්වය ඉවසනු නොහැකි වස් ලියැවුනු දෙවැන්න...............
.... මෙන්න පළවැන්න ....
