භූතයෙක් මම

ඉතින් මං ගැන කියනවා නම්

ඇත්තටම මම භූතයෙක්....

පුංචි සිරිලක් මුහුදේ නැතිවුණ

කැස්බ පැටියෙක් භූතයෙක්....

හරිම සතුටින් හිටියේ මං මෙහෙ

හැමෝ එක්කම සමගියෙන්

හිටපු හැටියේ වතුර කළු වුණ

හුස්ම හිරවෙල මරුණ මන්....

නැවක් ඇවිදින් ගිනිත් ගත්තලු

තෙලුත් හැලුනළු ඒ වටේ

නැවත් ගිළුනළු අපිත් මරුනළු

ඒත් ඒ හින්දා නෙවේ

වාරකන් හින්දලු ඉතින් ඒ

මමත් දැක්කා පත්තරේ

ඒත් අවුරුදු සියක් හිටි උන්

මැරුනේ මේ පාරම ඔහේ

අපිව මැරුණට නැවේ කට්ටිය

වන්දියක් දෙනවාලු බොලේ

අන්න ඒකත් හොරා කාලලු

ඇහුණ ඒ ගැන මැති සබේ

ඒකේ නඩුවත් අහන හැටි ගැන

අවිස්සිනකොට වටපිටේ

ආගමක් ගැන කොනක් අල්ලන්

උණුන් ගුටි ඇන ගති වදේ

මෙහෙව් කෙලියක් වෙලා තිබිලත්

මෙහෙ මිනිසුන් මේ වගේ

රැවටෙනා හැටි දකිනකොට නම්

පුදුම කල කිරුමක් හිතේ

භූතයෙක් වත් වෙලා මේ රටේ

ඉන්න එක දැන් හිතේ මගේ

ලජ්ජා හිතෙනා හින්දා හෙට මං

යනවා ඉතියෝපිය රටේ..

යන්න කලියෙන් ඔන්න ඔහෙලට

කියලා යන්නයි මේ වගේ

ලිව්වේ කවියක් ඇරන් ඉන්නට 

දේ ඇස් දැන්වත් මිනිසුනේ...