නැවත මා මිතුරාය....

ලියන්නට කවියක්
නොමැත මට ඉතිරි වී
සිතන්නට අරමුණක්
නොමැත මා ඇස ගැටී
මා සිතම උරණ වී
මා සමග වෙර බදී
කියනු මා මේ තරම්
කෙලෙසකද දරැණු වී

මගේ තොල් සැලි සැලී
හිරකරන් හිත මගේ
ඉල්ලමින් රුවම ඒ
 සැනසු ඇස මගේ
කෙලෙසකද දරුණු වී
නැවත මා මිතුරාය
නුබේ හෙට ලෝකයේ
හිනැහියන් මිතුරියේ....!

දිනෙක නුබ ඉල්ලමින්
නොලියන්න කවි යලිත්
ඉපිලෙද්දි ප්‍රීතියෙන්
ස්නේහයේ සිත මගේ
කෙලෙසකද කිව මැනේ
ලියනු මා කවි යලිත්
අවසනදි මා වෙතින්
ඉල්ලුමට අද මෙසේ....!