~ඔන්නොහේ හැදුන කවිය~

මදුරුවන් හිග මදුරු දැල තුල

දහඩියෙන් තැවෙමින් ඇදේ

උඩ බලා ගෙන කොටමි කවිපද

දුරකථනයේ මෙමරියේ

සිතුම් පැටලී stuck වෙලා මන්

උඩබලන් ඉන්නාවෙලේ

සිතුන කවියක් ලියනවා මන් 

මොනාහරි ගැන ඔන්නොහේ

ආදරේ ගැන බර වැඩී මට

රින්ගන්න බෑ කවි පදේ

ඔහේ එනදේ ලියනවා මන් 

හැදෙයි කවියක් ඔන්නොහේ

code කොටලා දවල් කාලේ 

මොලේ encrypt වී ඇතේ

එන්නෙ නෑ හරි වචන ලස්සන 

මිරිකුවත් දැන් මගෙ මොලේ

බෝඩිමේ මා එක්ක ඉන්නා

අනිත්කොල්ලා ලග ඇදේ

සැනෙලි දැල්වෙයි මල් කඩන විට

හෙන වදින ලෙස කළුවරේ

අසල නිවසක සෙට්වෙලා උන් 

කියන බයිලා පද බොලේ

තාලයක් ගැන හැගීමක් වත් 

නැතුව ගුවනේ රැව් දෙතේ

බිත්තියෙන් වෙන් වෙලා තියෙනා

අනිත් බොඩිමෙ මේ වෙලේ

කොටන් ඉරනා ලෙසට ගුම් දෙයි

ටයිල් ලොරි ඩ්‍රයිවර් මලේ

වරෙන් කවි පද කොහේ හරි ඉද

පෙලින් පෙල තනිවූ ඇදේ

නින්ද නෑ ලග උඩ බලන් මං

ඉන්නවා තව ඔන්නොහේ

දෙනෝ දාහක් ඉන්නවා ඇති

මේ වෙලේ සුව සිහිනයේ

කී දෙනෙක් නම් ඇතිද මං වගෙ

උඩ බලන් තනි වූ ඇදේ

දුරකථනයේ නැගෙන එළියට

කවි කොටනකොට මං ඇදේ

අනිත් ඌ හිතනවා ඇති මං

මල් කඩනවා ඌ වගේ

ඉතිං සතුටුයි ඔන්න ඔහෙ මං

හැරුන කුරුමිණියෙක් වගේ

මෙට්ටෙ පෙරවන් කොට්ටෙ උඩ මං

නිදා ගන්නව ඌවගේ.