උත්තානය.....!

රගන්නට නළුවන් නොමැති
බලන්නට රසිකයන් නැති නාට්‍යක් ගැන
පාඨකයන් නැතිමුත් කථාවක් ලියමි!


පෑන නතරවී කොළයත් අතත් අතර
පැටලිලා සිතුවිලි ගගක
අමුණනු වස් උගතෝකෝටිකයක් ගැන
වැකි- අකුරෙන් අකුර !


මළවුන්ගේ දේශයක- නොමළ වුන්
සොයයි කියන්න ඒ කතාව  !
දිනක මේ කතාන්දරය
කියූ වග නැතිමුත් පාඨකයෙක් !
 කියනු ඈත එන්නෙකුට
   අනාගතයෙන්---
සුලගට වැනෙන මේ කොල කැබැල්ල
  සොහොන් කොතක ඇමිණී !


ලෝකයක් නිහඩය ! පුංචි කෙදිරිලි
පමණයි එකිනෙකා මුමුණන
නොමළ යැයි කියන්නට සාධකයක්
නොමැති දේශයක සිරවී මළවුන් අතර!


දිනක මෑත - මතකයි නැගුනු හසරැල්
ජය ඝෝෂා ! මතකයන් දළු දමයි
හාරමින් හදවත රැධිරය වෑහෙන---


පංචිම පුංචි අන්ධ බලාපොරොත්තුවක්
අනාගතයෙන් එන්නවුන් ගැන
කුමක් කරමුද උන්ට
 කිමද දෙන දායාදය උන්ට !
මෙළ විලා මිටට!පස් පිඩක්!
 පිරිනමයි අනාගතයට
  මේ මළවුන්ගේ දේශයෙන්--!


කල යුතුව ඇත යමක්--
  කීරි නැගෙයි හදවත---
   දෙනෙත බරවේගෙන එනව---


මොර නගමි පැලෙන තුරැ ගිරිය
 නැගිටියව් නිදන මිනී වලවල් වලින්-- !!!


මා මටම පහර දෙයි--!
මේ මළවුන්ගේ දේශයේ
 මාද මළ එකකු මෙනි--
  කව්ද කියනු මා නොමළ බවට සාධකය !


එකම එක කොල කෑල්ල
මේ වැටෙන සුලගට සොහොන් කොත මත!
  කිසිවෙකු නෙත නොගැටෙන!
  ගැටුනද නොගැටුනා බදු--!!!


(එක්තරා මා ගැවසෙන සුන්දර මතක ගොන්නක් රැදි ස්ථානයක, ආරාජිකත්වයට එරෙහිව නැගී සිටිනු වස් ලියැවුනි)....